can koray (can_49_19)

insan olmasa

Kim çeker dünyanın kahır yükünü
Her derde alışık insan olmasa
Sırtına vurup ta dertten çıkını
Kim taşır dolaşık insan olmasa

Dağ delip tepeden suyu doldurur
En sapa çöllerden yolu buldurur
Deniz derya demez, kökü daldırır
Fezaya kim çıkar insan olmasa

Tekerleği buldu, başladı milat
Arabalar yaptı, ekledi sanat
Uçağa döndürdü takınca kanat
Yollar kısalır mı insan olmasa

Çölün ortasına kazmayı vurdu
Derine indikçe, petrolü buldu
Bitmez gibi geldi sattı kudurdu
Tamahı kim eder insan olmasa

Yer lazım diyerek kesti ormanı
Aklına yatmadı "kesme" fermanı
Kestikçe kesildi, yurdun dermanı
Baltayı kim yapar insan olmasa

Betondan yapılar kerpici yıktı
Katlar yetmedikçe üstüne çıktı
Bazen yeri kazıp, içine aktı
Çukura kim dolar insan olmasa

Bazen isyan etti, "ve-bil kader"e
İsyanı ters tepti, döndü kedere
Kısaldıkça eyvah, yandı ömüre
Ateşe kim dalar insan olmasa

Hepsi böyle değil, değil insanın
Karıncayı ezmez acıtmaz canın
Bazen arkadaşın, bazen cananın
Cennete kim girer insan olmasa

Veren Allah ama büyüten insan
İnsana insanlık öğreten insan
Her yaşta dert çeken, sabreden insan
İnsanı kim çeker insan olmasa

Konuşup anlaşmak, mahsustur ona
Kavgayla iş görmek, bahistir buna
Kalem tutmaz ise, yakışır kazma
Mezarı kim kazar insan olmasa
( necati kardeşimden)

Bu şiir toplam 740 kez okundu.
10.05.2008 19:28:55

• Yorumlar
• Yorum Yaz