ümit varlı (umit95)

AMANSIZ GERÇEK

Hayat sonsuz bir boşluk
Önce kolunu sarkıtırsın
Sonra kendin düşersin
Uçsuz bucaksız bir ebediyete...

Hep ararsın iyi bir arkadaş
Ama kerkes yüz üstü bırakır seni,
Sense kahredersin kendini
Anlatamazsın aralanan sır perdelerini.

Hayat umutsuzca baktığın bir pencere,
Anlamsızca bir yaşam,
Hep delilerdir yaşayabilenler
Bizse kendimizi hep akıllı zannedenler...

Dertsiz bir insan gösterbilir misin?
Ya da hayatı olabildiğine yaşayan bir insan,
Bu imkansız bir olay
Hayatsa baş rolünü oynayan...

İnsan yapabildiğine yaşamalı,
Yapamadığına umutsuzca bakmalı.
Yalnızca seyre dalmalı hayata
Ağzı bir karış açık kalmalı ki
Hayatın zorluklarına göğüs gerebilmeli...

Hiç kimse birbirine inanmaz
Bomboş olan bu hayatta
Gerçek arkadaşlığı,dostluğu bilmez
Bilenler yok mu?Tabi ki var
Ama iğne ucu kadar..

Hayata açılırsın tüm hislerinle
Bağlanırsın belki tüm benliğinle
Karşısındaki tepki ise
Arkadan atılan okkalıca bir tekme

Sakın birini tanımadan açılma
Kaybolursun o engin denizinde
Bileğin burkulur düşersin yüz üstü
Oysa o seni bırakır insafsız bir biçimde...

Kahrettikçe kahredersin kendini
Hep yenilirsin hayatın kanunlarında
Düşersin hep onun adi kollarına
Seni ne düşünen vardır ne kollayan,
Hayatın hüzünlü anlarında...

Ama mutlaka bul birisini,
Anlat ona tüm dertlerini,
Tüm yaşadıklarını,tüm hüzünlerini
Hayata kesinlikle boyun eğme
O insafsızca bakan suratına
Gülebildiğin kadar gül
Alay et onunla...

Bu şiir toplam 667 kez okundu.
11.05.2008 00:15:43

• Yorumlar
• Yorum Yaz