Nevzat Çelik

İnat

sabahın köründe çıkıyorsunuz evden
kaybedilmiş savaşın utancı
sabahın köründe

gölgeniz

kardeşten ötesiniz belediye otobüslerinde
teriniz etiniz karışıyor birbirine
evin delisi gibi kanıksadınız
kadıköy karaköy vapurundaki sinan''ı
sırayla geçer uykulu gözlerinizden
işportacılar dilenciler martılar

ve en aptal uyumu dalganın

fakat

birdenbire bir mendirek gibi girer göğsünüze
denizde ölü bir balık olmak isteyen kadın

nanikçe bir şey var şu intiharda
azbiraz mizah yani
geçer geçmez aklınızdan
oracıkta

yüzünüzü donduran

inatla duruyorum işçıkışlarında
ellerim gökyüzü kadar geniş
hem kör hem topal

siz böyle nereye

Bu şiir toplam 738 kez okundu.
16.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı