Müsade özdemir

Alışamadım Yokluğuna

anlamsız gecelerimde, yokluğuna alışmak
hayalinle yaşamak adına
yaşadım seni, yağan yağmurların cama vuruşlarında.
hasretini katık yaptım duygularıma,
derelerin o ıssız yüreğine akan seller gibi
sormadan senden binlerce öpücük aldım
kuruyan dudaklarıma,
binlerce umut yükledim yokluğuna
kör bir sevinçle.
sormadan yaslandım omuzlarına
ve binlerce
yüz binlerce gözyaşı avuçlarına
ne olur kızma

söyle şimdi, sen hangi düşlerde
hangi gecelerde şafaksız kaldın;
hangi rüyalarda güldün,
hangisinde ağladın

oysa senin yüreğine sinen uçurumlu düşünce
sildi bin yıllık sevdanın izini..
tarihsiz takvimlere yazıldı kavuşmalar,
yaralı yalnızlığıma kapanan gözlerin gibi!

şimdi karanlıklar arasında en karanlığım,
sokulsam da bağrımın derinliklerine
yok ışık adına bir zerre.
her şey avare gençliğim gibi,
her şey yoklukta.
yüreğim koskocaman bir sürgün,
sana tutkun, senden uzakta

bir ömrü yükledin bir ayrılık gecesine
kulaklarımda buz gibi sesin.
dilime kilit vurdum,
kollarıma zincir, ayaklarıma pranga
sensizliğin mahzenindeyim, sen nerdesin?

daralan çemberinde bir sevda,
aşkın kuytularında yaslı bir ömür
kış fırtınalarının izleri gibi
en büyük duygularım orada çürür

bil!
boğulan şafakların alacasında,
yüreğim terkedilmiş kışlalar gibi ıssız
ve hep bir çocuk bekliyor orada
gözlerinde damla damla yetimliği

sen
ne yer bildin, ne zaman.
gittin zamansız kanadı ağlamam,
şimdi düşlerini yılgın gecelerde toplayan
bir yürek, taşıyorum
hep yeniden sorulacak bir soru gibi
yanıtsız kalıyorum
yaşamaksa bunun adı
yaşıyorum!


Müsade Özdemir

Bu şiir toplam 852 kez okundu.
17.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı