Ümit Yaşar Oğuzcan

Beyaz Güvercin

Süzülüp mavi göklerden yere dogru
Omuzuma bir beyaz güvercin kondu

Aldim elime, usul usul okşadim
Sevdim, gençligimi yeniden yaşadim

Bembeyazdi tüyleri, öyle parlakti
Açsam ellerimi birden uçacakti

Egildim kulagina; dur, gitme dedim
Hareli gözlerinden öpmek istedim

Duydum; avuçlarimda sicakligini
Duydum; benden yillarca uzakligini

Çirpinan kalbini dinledim bir süre
Ve uçmak istedim onunla göklere

Ak güvercinin iri gözleri vardi
Güzelliginden fişkiran bir pinardi

Soguk sularindan içtim, serinledim
Çaglayan bir nehrin sesini dinledim

Belki buydu sevmek hayat belki buydu
Işil işildim, gözlerim dopdoluydu

Bir name yükseldi sevinçten ve hazdan
Bir name yükseldi, güzelden beyazdan

Uzatti sevgiyle pembe gagasini
Birden ögrendim hayatin manasini

Kaderde sevgiyi sende bulmak varmiş
Seninle bir çift güvercin olmak varmiş

Bu şiir toplam 1.070 kez okundu.
22.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı