Ali Ayhan

MO CAN (CANIMIN İÇİ)

Keşke ben bu şiiri yazmasaydım da
Sen yanımda olsaydın
Al yanaklım elleri kınalım
Örgü patikli
Sevdalım....
Böyle gitmene gönlüm razı değil,
Değil ama
Nasipten ötesi olmuyor
Kader dediğin söz dinlemiyor
Al yanaklım,elleri kınalım
Nerdesin...
Şımarıp dayağı hak ettiğim günlerde
Sığınıp kaçacak
En güzel yerdi kolların
Ve anlattığın masallar
Hala kulaklarımda gezinir
Bir varmış
Bir yokmuş
Ben seni çocuk yüreğimle
Yokluğunda da sevmişim
Al yanaklım, elleri kınalım
Örme patikli
Sevdalım
Şimdi gidemem sensiz olmayan
O Eve
Zor gelir o çok sevdiğin Ali''ye
Oysa ki sen bir gün öncesinden
Hazırlamıştın her şeyi
Tastamam
Sanki biliyormuş gibi öleceğini
Bir, bir vedalaşmışsın tüm komşularınla
O çok sevdiğim sütlü Böreği de yapmışsın
En çok o zaman sevinesim gelirdi
Arnavut olduğuma
Çocukluk işte...
Hem ağladım hem yedim son kez
Yine döktürmüşsün
Ellerin dert görmesin diyeceğim
Sen yoksun...
Ah mo can (canımın içi)
Son kez olsun görüşemedik
Gıdı,gıdı yapamadım ayaklarına
Ve aynı filme bir kez daha
Gülemedik...
Gözüme toz kaçmadı
Ağlıyorum
Yaş 35
Ömrün yarısı
Neye göre ki
Bilmem...
Kim biliyor ki
Artık Büyüdük...Büyümüşük
Büyümek ne demek oluyorsa
İçindeki çocuk
Büyümedikten sonra
Acılar
Ömrün her yerinde
Olmasa
Ayrılık zor olmasa
Biliyorum
Kazık çakacak değiliz
Bu dünyaya
Hepimiz bir gün gideceğiz
Anlattığın masallar gibi
Bir varmış
Bir yokmuş
Yüreğim hala Çocuk
Kollarında Babaanne
Hala uçurtma uçuruyorum
Mektup atıp gökyüzüne.. 27.09.2006

Bu şiir toplam 821 kez okundu.
18.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı