Süheyla Kurnaz

Çınar Ağacı

Dalında kuşların nağme yaktığı,
Bülbülün hicaz beste yaptığı,
Serenatlara ev sahipliği yapan
Köyümün soylu, ulu çınar ağacı!

Kol kanat attın göklere uzandın.
Güneşin kavuran sıcağında
Gölgenle canlara can kattın.
Dalına konan kuşa, kucak açtın
Baharımı, kışımı, yazımı. güzümü
Seninle yaşadım seninle büyüdüm...

Evden uçtum yuva kurdum.
Kendimi sana benzetiyordum.
Benimde kolum kanadım, eşim
Benimde iki yavrum, filizim
Ve benimde bir yuvam vardı.

Bir sabah, bülbülün figanı eşliğinde
Kuşlar matem tutmuş
Güneş doğmayı unutmuş
Saatler tıklamayı
Acı feryat içinde isyan eden bülbül
Kanatlanıp uçmayı unutmuş
İnsanoğlu da kalleş hızarı ile
Başarısına alkış tutmuş

Dar ağacına koyup başını ezmişler,
Yılın makinesiyle cereyan vermişler,
Ayağının bağını kesip yere sermişler,
Teknoloji teline teslim etmisler.
Bülbüle konacak dal bırakmamışlar,
Kolunu kanadını kırmışlar,
Hiç mi hiç, ama hiç acımamışlar.
Sen rahat uyu çınar ağacım,
Bu can bedende oldukça,
Daha nice torunların yeşerecek,
Daha nice torunlarımız birlikte büyüyecek...



Süheyla Kurnaz - 28.02.2005

Bu şiir toplam 617 kez okundu.
23.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı