önal duymaz

SENİ YAŞAMAK

Özlesem, ağlasam
Harap olsam yokluğunda
Gelsem mi?
Bilsem.
Bilsem kavuşacağımı sana ölümde
Var mı yaşamımın önemi gözümde?
Bekler miyim bir saniye?
Bu havayı, güneşi,
Suyu, ekmeği, ateşi
Bekler miyim nefesimi
Seni yaşamak seni
Duymak yürekten sesini
Kokunu rengini
Tatmak yeniden seni
Ölümse eğer ölüm olsun
Ne varsa alsınlar elimden
Yaksınlar beni
Savursunlar, savursunlar nefesinle
Boğulmak gözlerinin renginde
Ne varsa alsınlar elimden
Bıraksınlar beni
Boğulayım gözlerinde

Seni yaşamaya dair
Bıraksınlar yaşayayım seni

İçimi çok sıkıyordu,
varolmayışın.
Aklıma her takıldığında
Tenin, gözlerin, gülüşün
Düşünüyorum ölümü her daim.
Ölüm bir perde misali yaşamımda
Seni düşünüyorum perdenin arkasında
Bekliyorsun, biliyorum
Alıştırdım buna kendimi
Böyle avutuyordum beynimi
Bende geçince o perdeden
Duyacağım sesini yeniden
Unutacağım yeşili, maviyi,
Kestane kokusunu,
Unutacağım tadını her şeyin
Ve yaşanmışlığın acısını.
Dalacağım gözlerine, boğulacağım
Bulacağım kendimi sende
Yok yaşamın anlamı gözümde
İnsan kardeşini de kaybedince

İnadına.
İnan bana her şey inadına
Özlüyorum seni özlüyorum
Ölümü özlüyorum
Ne yaşanacaksa yaşansın bitsin diyorum

Bu yaşam yarışı
Sana kavuşma ihtimaline karşı
Ama acele etmiyorum
Korkuyorum çünkü. Ya yoksan diye.
Ya göremezsem, duyamazsam sesini bir daha
Bilmiyorum
Bilsem. Bilsem kalır mıyım sabaha?
Düşünmem bir saniye daha
Atarım kendimi uçurumda
Alırım soluğumu yanında
Seni yeniden yaşayayım da
Seni yaşamak yeniden doğmaktır.
Seni yaşamak
Ölümü göze almaktır

Bu şiir toplam 573 kez okundu.
25.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı