Bushca Yıldırım (bushra)

Sensizliğe Gidiyorum

Biliyorum sonu yoktu .
Teslim olamadan tutsak kalan bir sevdaydı bu.
Şimdi tükenmişliğim vuruyor yüzüme
Ya unutmalıyım yada ağlamalıyım kimsesizliğime
Gidiyorum ve giderken senide saklıyorum kuytularımda
Seni eksiltmeden daha fazla
Biriktirmiş olduğum yanınla gidiyorum
Ve ne olursa olsun
Benim olacaksın biliyorum
Olmadığın her yer zindan gibi
Gülüşlerine asılı kalıyor gözyaşlarım
Yalnızlığı seçerken kendimi en çok sessizliğine adıyorum
Sensizlikle örüyorum duvarlarımı
Her saat sesi seni hatırlatıyor bana
Seninle zamana ad koymayı öğrenmiştim
Şimdi aynı şehirde
Bambaşka sehirlere satıyoruz sevgimizi
Gitmak zorunda olmasaydım
Yaşlanabilirdi sevgim ellerinde
Ama Biliyorsun
Sesimi duymak istediğinde
Kalp atışlarım fısıldayacak
Sana söylemek istediklerimi
Artık yoruldum
Sensizlik ağırlaşıyor yüreğimde
Gözyaşlarımdan köprüler yapıyorum
Uçsuz bucaksız derin denizlerine
Niyetim gelmek ama
Bir uçta olduğunu bilmekle yetiniyorum
Örselendi umutlarım,umutsuzluklarında
Belkide yarım kaldı herşey
Sensiz yarınlarda...
Seninle imkansızı paylaşmak varsa
Beni sadece giderken anımsa...
Sağlam zeminlerim yoktu ama yürümeliydim
Ardıma bakmadan öfkeyle
Ardıma baksaydım kaçamazdım
Kaçtığım ne varsa dizilirdi yollarıma
Takılıp kalırdı ömrüm sonu olmayan bir bakışta
Apansız her gece bana sesleniyor ellerin
Sağır bir sevdaya kenetlendiğim için
Artık çok geç duymuyorum sesini...
Söyleyemeden gittim ve başlayamadan bittik...
Şimdi son kez bana damla içimi eriten yağmur gibi
Bana ağla hıçkırıklarla boğulur gibi
Beni anla sonkez anlamamış gibi...
Senden çok şey çaldım
Affet.Gitmek zorundaydım
Kendimi gözlerine gömdüm giderken
Artık gözlerinde bir mezar var
Duaların beni bulsun isterim
Ve gitmek ölmekse
Sen iyi ol...
Gitmek uğrunda ölürüm sevdiğim...

Bu şiir toplam 524 kez okundu.
25.05.2008 16:58:54

• Yorumlar
• Yorum Yaz