Kemal Atmaca

AMA İŞTE SEVDA

Her seven mutluysa eğer
Ben sevende pişmanım şimdi.
Görünmez bir mezarlık ki yerim
Kadehlerde son buluyor kederim.
Hani sana şiirler yazan ben
Hani sevdanla yanıp tutuşan ben
Şimdi felekle rakı içiyorum.
Ey güzeller güzeli
Gönlümün sultanı
Yine seni yaşarken
İnanılmaz kafiyeler düşüyor dilimden.
Gözyaşlarım boşalırken kadehime
Bir mehtap karanlığında
Öyle bir an geliyor ki
Biriktirip beslediğim bu sevdamı
Bir dakika bile bekletmeden
Silip atasım geliyor.
Gözlerimin önünden gitmiyor ki hiç
O ceylan bakışların.
Tüyden hafif gülüşünde
O sarhoş loşluğuna hafifce gömülürken
Kederli bir dalgınlık sarıyor beni bir an.
Ve ışıklar sönüyor
Ve yaşam duruyor sanki
Ararken seni o an yanımda
Bulduğum yine sensizlik oluyor.
Karanlıkta akan gözyaşlarım
Bir tabur yaratıyor sanki bana
Eski bir rüyadan arta kalanlar olsa gerek
Seninde bir rüya olduğun gibi
Gece gelipde,
Sabah gidişin gibi
Seviyorum deyipde,
Şimdi de sevmiyorum deyişin gibi.
Bir sabah uyanırsan karanlıkta
Bir sabah gülüm
Görünmez bir devin
Yani sevdamın
Sendelediğini görürsün.
Zulmetmeyi yeğlediğin
O soğuk kalbinle
Zehir kusacaksan eğer
Körpe kalmış sevdama,
Ve ışıksız hücreme
Deneme hiç
Başaramazsın asla
Hayat akıp gidiyor olsa bile
Sana biriktirdiğim
O sevdamla yaşayacağım ben.
Geceleyin ışıklarının söndüğü bir an
Odana sızan aydınlık
Benim sevdam olacaktır.
Böylede bir sevdamı olurmuş dersen
Olur be ceylan gözlüm
Olur işte...
Belkide, bir cehenneme iniştir bu
Belkide...
Bir korkulu yolculuk
AMA İŞTE SEVDA

Bu şiir toplam 691 kez okundu.
12.01.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı