yasemin tümer (yasmen)

SENİ SEVİYORDUM SEN BİLMİYORDUN..

Sana uzak kentlerden birinde,zamanın bir yerinde seni ve senli günleri
anımsattı akşam güneşi...
Onca zamanın üstündeeskimeyen bir düşüncesin şimdi.
İnsan her gün anımsar mı aynı GÖZLERİ
SENİ SEVİYORDUM ve senin haberin yoktu.
Saçlarını izliyordum uzaktan,kulağının arkasına düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte....
Güldüğün zaman yukarıya bakardın,yukarıya kalkan başın ve gülen gözlerin vardı.
Ne güzeldiler...SEN BİLMİYORDUN,BEN SENİ SEVİYORDUM
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler Duvarlara,vitrin camlarına,
kaldırımlara çarpıyordu geri dönüyordu çoğalarak.
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi,herşeyi erteleyişim oluyordun.
Kalp ağrısı oluyordun birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk.
Dönemeçler geçiyor,köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan
suların üzerinden atlıyorduk.
Cesurduk....ufuk çizgisi maviydi,gün batımı hep turuncuve kırmızıydı
bütün karanfiller.BEN SENİ SEVİYORDUM SEN BİLMİYORDUN
Sevinçlerim oluyordun arasıra,sen hiç bilmiyordun.
Sonra herhangi biri oldun,bütün sevinçlerim bittikten sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamları
Sonra bir gün uzaktan gördüm SENİ...
Saçların bana inat,başın herşeye meydan okuyarak işte yine aynı
Kalbimi acıttın her zamanki gibi değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun....
Şimdi bunları anlatsa sana birileri kimbilir yada boşver
BİLME EN İYİSİ....

Bu şiir toplam 745 kez okundu.
31.05.2008 16:15:45

• Yorumlar
• Yorum Yaz