Cuma Soylu

İNSANLIK

Eridim yine ben
Sanki mum misali
İnsanlar olamaz yaş
Uzatırlar başucuna korlar taş

Tahta kafes tadın başka
Yaşadıkça düştüm aşka
Varsa dünyadan başka
Araştıralım arkadaşça

Dolaştık doludizgin
Düşündük üzgün üzgün
Bu dünyanın öbür yüzün
Ömrüm bitti göremedim

Soyluyum suya bakar
Her gün için kanım akar
Ortaklıkta üç beş çakal
Altmış milyon insanı yakar

Bu şiir toplam 539 kez okundu.
26.01.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı