Beyhan Yıldırım

aşkı öldürmek

aşkı en dayanamayacağı yerinden öldürüyorum
o anı hatırlamasının da önemi yok
bıçağımı sırtımdan çıkarıyor
yaranın açılan coğrafyasında
meraklı bir gezginin gezmesi gibi
beni okşamasını bekliyorum
titriyor... ellerimin arasında kokmuş
tırnak yarası sıcaklığında, nedensiz gülümsemeler
boynumun bir yana düştüğünü hissediyorum
kan boğazımdan geçmeden kurumaya başlıyor
solunumunu artık yaradan yeni yollar
yeni ölümler, beklemeye başlıyor
göz kapaklarını son bir güçle açmaya çabalıyor
o anı hikayesine katabilmek için
iki elini göğsüne bastırıp hırıltılar kopararak
bilinçsiz devinimlerde bulunmaya başlıyor bacakları
isminin aşk olduğu hastasının ölümünü
pencereden geceyi seyrederek tedavi ediyor
hasta gözünü açıyor
yavaşça üzerlerinden geçen denizi seyretmeye başlıyorlar

Bu şiir toplam 811 kez okundu.
9.02.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı