SİMLA ÇAĞATAY (simla)

ÖĞRETELİM

HANİ BAZEN İNSAN KENDİNİ BİR BOŞLUKTA HİSSEDER YA
HANİ DELİ DİVANE GİBİ SAVRULURSUN ORADAN ORAYA
ANLAMSIZCA BELKİDE SAÇMALAYARAK YADA BOŞUNA
İŞTE SABAHIN OLMASINI BEKLEDİĞİM BİR GECE DAHA

ARABALAR SIRALANMIŞ PEŞ PEŞE PARK HALİNDE
İNSANLARSA SICACIK YATAKLARINDA RÜYALAR ALEMİNDE
GECE SAKİN BİR İKİ ARABA SESİ TAA DERİNDE
AMA BEN UYKUSUZ GÖZLERİM AÇIK İNAT EDERCESİNE

SABAH OLACAKTA NE OLACAK SANKİ HER GÜN AYNI
SEVGİLER AYNI İNSANLAR PERİŞAN YÜZLER AYNI
DEDİMYA BİR BOŞLUĞUN PENÇESİNDEYİZ İZLER AYNI
GECELER AYNI BULUTLAR AYNI RÜYALAR AYNI SESLER AYNI

HAYAT DOĞUMDAN SONRA MECBURİ BİR VAR OLUŞ BENİM GÖZÜMDE
KÜÇÜCÜK BİR MUTLULUĞA MÜCADELE ETMEKTİR BENİM ÖZÜMDE
DAĞILAN SEVGİLERİ TOPLAYIP HARMANLAYALIM BİRLİKTE
SONRA SAVURALIM DÜNYAYA ÖĞRETSİN SEVMEYİ UNUTMUŞ TÜM KALPLERE

Bu şiir toplam 735 kez okundu.
17.06.2008 14:52:02

• Yorumlar
• Yorum Yaz