fatoş kıyak (1969)

((( Anneme mektup)))

--------------------------------------------------------------------------------

Doğduğum günden beri nasihat verdin
Yalan söyleme yavrum kötüdür dedin
Yalan söylemedikçe ben hep ezildim
Bu dünya doğruyu çekmiyor annem

Kim ne derse desin kulağına takma
Doğru bildiğin yolu sakın bırakma
Saygıyı sevgiyi yabana atma
Ben bunları yaptıkça üzülüyorum

Yüzünden gülücüğün eksik olmasın
Evinde olan,biteni kimse duymasın
Seni ilgilendirmeyeni kulağın duymasın
Dediklerini yaptıkça kırılıyorum seni dinledikçe yoruluyorum

Kapına geleni sakın boş çevirme
Bilmediğin bir şeyi hiç eleştirme
Büyüklerin yanından selamsız geçme
Sözlerini dinledikçe sevilmiyorum

Bu dediklerin çok eskidenmiş
Şu yalan dünyanın çarkı delinmiş
Doğruya giden yol hep engellenmiş
Sözlerini dinledikçe gülemiyorum

Dost diye sır verdim yayıldı gitti
Taş diye sır verdim kırıldı gitti
Dost bildiklerim arkamdan itti
Benim böyle yaşamak zoruma gitti

Senin gibi kimse görmüyor annem
Derdimi hiç kimse bilmiyor annem
Kalbim sancıyor dinmiyor annem
Senin kadar kimse sevmiyor annem

Bu şiir toplam 449 kez okundu.
19.06.2008 12:29:45

• Yorumlar
• Yorum Yaz