Mustafa Doğru

Ben üşümüşüm

Ben üşümüşüm

Sabahleyin ellerim üşümüş belli ki

Bacaklarımın arasında, iki büklüm uzandım

Bir sıcak kanat aradım gece boyunca

Döndüm durdum incecik hasırda

Ağladım

Ağladım korkmuştum ve üşüyordum

Seni aradım boyna

Evin içini dolana dolana

Duvarları destek eyleyip kendime

Soğuk ve nemli idi duvarlar

Ellerim üşümüş

Gözyaşlarım aktıkları yerde kurumuşlardı

Burnum kızarmıştı.

Bir karabaşın sesini

Ve birde rüzgârın konuşmalarını dinledim

Ben hep seni aradım ana

Soba çoktan geçmiş odanın içi kışa girmişti

Ben ağlıyordum üşüyordum

Sabah ezanlarını bekledim daha başlamadan gece

Sabah ezanları okunursa anam benim yanıma gelecekti

Çünkü sabah namazına kalkardı

Benim yanıma uğrardı her sabah

Benimle oynar saçlarımı okşardı

Oğlum deyip iyice koklardı

Bende her zaman bu seremoniyi bekler

İyice doyardım anne kokusuna

Gözlerimi kapar hep dinlerdim onu

Geceler ayrılıktı benim için

Bu ayrılığı çekemezdim

Sen artık adam oldun kendine bakarsın deyip

Ayrılıp gitmesi

Beni karanlığa itmesi zor geliyordu bana

İlk günden beri hep içim burkulurdu

Anam daha iyisini bilir desem de

Kabul etmek istemezdim bunu

Etmedim de

Ayrılığın neresini kabul edeyim ki

Bu arada iyice üşümüştüm bu gece

Soba iyice sönmüş bende ağlamaktan yorulmuştum

Analar hep böyle gidip gelmeyecekler miydi

Beni bırakıp gitmese olmaz mıydı

Böyle beynimde haber yorumları yaparken

saatlerin çıkmazlarında sarsıntılar

Kolumu kanatlarımı kırmıştı

Kanım donmuş en son enkazdan kalkamıyordum

Gözü yaşlı bakıyordum kapılara

Allahım kimseyi kapılara bakanlardan eyleme

Kapılar uzaklara açılıyor

Kapılar benim için ayrılık gösteriyor hep

Sıcak bir odanın içinde değilim ben

Odanın içinde kaldığımdan

Kapılara her bakışta ayrılık görüyordum üzerinde

Anamdan ayrılık

Bunca zamanın içinde böyle bir ayrılık zor geliyordu bana



Meğerse sabah ezanlarını beklerken

Uyuyakalmışım ben

Üzerimde hiçbir şey yok

Yorganı atmışım kenara

Anamı aramışım yanıma

Gece Sıcak kokusunu

Doldurmak için kalbime

Yıldızlar ısıtmıyor içimi

Sen yıldızlardan da sıcaksın ana

Göz bakışların yıldızlardan daha sıcak

İçimi aydınlatıyor, ısıtıyor ana



Uyandığımda ben ağlamıyordum ama

Bir ağlama sesi uyandırmıştı soğuk duygularımı

Bir sıcak sobanın yanında

Gözyaşları damla damla akarken

Yanan közleri söndürüyordu damlalar

Bende ise etrafıma garipçe bakmalar

Bu koşturmaca neydi derken

Anamın olmadığını gördüm.

Bu gece anam beni benden ve kendinden ayırmıştı

Son mektubu okuyacaktık birlikte

Sıcaklığı ile heceleyerek duyguları

Ninnileri öğretecekti bana

Ana sıcaklığını daha öğrenmeden

Kayboluverdi bir gece aniden



Ben üşüdüm

Meğer anamın gidişi beni de üşütmüş

Sabahının olmayışına zamanlar küsmüş



Bir kış günü koyuverdiler

Soğuk mezara sıcacık dünyamı

Bu gece uğurladım sevdamı

Bana sıcaklığını ve sözlerini bırakarak

Küçük dünyamın dağını

Kalbim üşüyor, kelimelerim titriyor

Yorganlar ısıtmıyor bacaklarımı

Şarkılar söylemiyor anılarımı



Mustafa DOĞRU

15/05/06
http://www.mustafadogru.info/benusumusum.html

Bu şiir toplam 607 kez okundu.
2.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı