Bilge Ergin

ARNAVUT KALDIRIMLARI

Bir tren sesinde titredi yüreğim
Alacakaranlıkta gölgeler oynaşıyor
Ellerim perişan ,buz tutmuş inatla.
Yalnızlığıma kelepçe vuran yalan rüzgarlar
Ben hala yalnızlığıma yanmaktayım

Bir kahve kokusu yakıyor benliğimi
Bir kahvelik hatırım olmadığını anlıyorum
Terk edilmenin asi sancılarında
Bir vurgunu da şakaklarımdan yiyorum

Kaldırımlarında yürüyorum bu şehrin
İğrendiğim kalabalıkta
Sessizlik desem…
Aranmaz kii..
Ne sorduğumu soruyorum bu şehre
Yeni döşenmiş kaldırım taşlarında
Arnavut kaldırımlarını özlüyorum.
Bisikletimle özgürlüğe pedal çevirmeyi .
Elma şekerimin kırmızısının kaybolduğunu anlıyorum…

Bence yalandır yarınsız kalabalıklar
Ağızdan çıkan her sözde yılan arıyorum..
Sıcaklığı kalmamış bu şehrin.
Anlıyorum ….
Ben bu şehrin mavi şoğukluğunda yok oluyorum…

Bu şiir toplam 760 kez okundu.
4.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı