Ertuğrul Bayam

Sen Olmasaydın

Olmasaydın hayatımda
Bir ruhtum sadece
Yeryüzünde anlamsız gezen
Aynalarda hüzün
Şiirlerde ızdırap
Herkesin tanıdığı
Yalnızlığın şairi olurdum

Olmasaydın bakışlarımda
Ağlamak olurdu vazifesi
Her daim baktığında boş duvarlara
O sensizlikten yoksul gözlerim

Küçük bir parkın
Üç beş bankı olurdum,
Hiç oturulmamış.
Sahilde soğuktan üşüyen
Elinde selpak satan çocuk olurdum
Bir kaç milyonu umut eden

Yarınlardan bihaber
Susuzluğu olurdum
Sahra çöllerinde
Uçsuz bucaksız kum tanelerinde
Kıp kızgın olurdum

Sen olmasaydın
Bir hiç olurdum
Toprağa girmiş
Kanlı canlı,
Bir ölü olurdum
Ahireti görmemiş

Günahları olurdum senli düşlerin
Yüzüme vurduğunda
Bakılması zor ateşler olurdum

Sen olmasaydın
Kendini tanımayan
Kimliksiz bir deli olurdum
Amacı olmayan
Hayata gülerek bakan
Belki de,
Sorgusuz sualsiz cennet vaat edilen


02.04.2006

Sen olmayınca
Amaçsız, gayesizim
Asla sevemeyeceğim
Doğmamış çocuklarımı

Ertuğrul Bayam

Bu şiir toplam 482 kez okundu.
19.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı