Ertuğrul Bayam

Bu Aşk Nereye Varacak Diye Hiç Düşünmedim.

İçimde uçsuz bucaksın bir karanlık var
Ve ben o karanlığın en uzak noktasında,
Sadece gözlerinin ışıltısını görüyorum.
Her fırsatta koşmak istiyorum sana
Ama ayaklarımda anlayamadığım bir yorgunluk.
Düşüp düşüp kanatıyorum dizlerimi.

Sen hep ulaşılamaz kalacaksın,
Ben hep o karanlıklarda sana hasret.
Hiç seni sevdiğimi bilemeden sarılacaksın sevdiğine
Ve hiç dudakların hissetmeyecek
Seni her gece usulca öptüğümü.

Oysa
Hiç sevmem karanlıkları,
Seni benim gibi gizli gizli sevenleri de.
Sen bende masumsun
Bir başka sevdanın yalancı koynunda tebessüm etmemeli yüzün.
O küçük bildiğim ellerini sıkmamalı başka bir el
Ve düşündüğün hep ben olmalıyım.
Yoksa ne değeri kalırdı sana olan aşkımın?

Söyle bu kaçış neden?
Yarım kalan aşkların hüznü mü seni mutsuz eden?
Yoksa kabul olmayan bir duan mı dudaklarında mırıldandığın?
Söyle, susma yoksa bu suskunluk seni benden edecek.
Oysa hep mutlu ol istiyorum
Benim olmadığım yerlerde beni düşünerek.
Sen uykuların en derininde olduğun vakitlerde
Rüzgârlarla geleceğim beni fark etmeyeceğin pencerene.

Mutlu olduğumu sandığım vakitlerde
Hep bir hüzünsün zavallı yüreğimde
Ve hep bir eksiklik olacak ellerine hasret ellerimde.
Sen mutluluk rolünü oynarken
Ben hep seni seyredeceğim
Sahilden bakıp uçsuz bucaksız denize.



Sevgi bazen çift taraflı işkence,
Neden acıtır ki insan sevdiğini hiç olmadık nedenlerle?
Aslında mutluluk yok biliyorum senin olmadığın şehirlerde.
Bu yüzden mutsuzluğu yaşıyorum kokunu duymadığım sahillerde.


Senden bir başkasında tadamayacağım mutluluğu
Ve beklemeyeceğim başka bir selam hiç kimseden.
Senin dudaklarından çıkmayan
Hiç bir kelime önemli değil inan.

Bir gün daha bitti sensizliğin sokaklarında başıboş,
Ellerim,ahh zavallı ellerim cebimde,
Ellerine hasret,çaresiz şimdi.
Düşlediğim her şeyin kahramanısın sen,
Evimizde neşeyle gezmelerin
Sarılmaların ansızın olmadık anlarda.
Gecenin olmadık vakitlerinde uyanıp
Uyuduğun ve melekleri görmüş gibi tebessüm etmelerini İzledim.
Ve mutlu oldum
Düşlerden her uyanışımda

Acaba ne düşünüyorsun uyurken?
Neleri hayal ediyorsun?
Oysa ben uykusuz ve yorgun gözlerimle
Duvarlara defalarca gözlerini çiziyor
Ve onlarla sohbet ediyorum bilmiyorsun?

Sana düşlerden bir aşk yarattım
İçinde hep birlikte olacağımız.
Ama ne yazık
Her uyanışımızda bir birimizi yanımızda bulamayacağız.
Olsun, sevmek seni zaten yokluğunda da sevmekti.
Ve hiç şikayet etmedim


Ben sende anlam kazandım
Yanımda olamasan da,
Bakamasam da hiç rengini bilmediğim gözlerine.
Ahh o gözlerin!
Biliyorum yakacak bedenimi her gece..

Çocukların gözlerinde ışıltıydın sen,
Sen masum bir prensestin beyaz atlı prensini bekleyen.
Ama ben ne bir ata sahip olabileceğim sana gelmek için
Ne de sana yürüyerek gelebileceğim.
Biliyorum
Ben senin yokluğunda hep varlığını özleyeceğim


Dur! Biraz daha yanımda kal,
Yanımda varlığına sarılayım.
Gitme! Gitme ki ellerime söz dinleteyim.
Yüreğimin sesine dayanamıyorum
Sen giderken haykırırcasına arkandan seslenişine gitmeeeeee
Sen sağır, yüreğin sağır.
Hiç bakmadan gidiyorsun bensizliğe.
Gidişin acı veriyor düşlerde bile.


Sen, yorulduğunda aşklardan
Ve yalnız hissettiğinde kendini sakın korkma
Sadece gözlerini kapat ve beni düşün,
Göreceksin yalnızlığının usulca seni terk ettiğini.

Yüreğimde sana ait bir yer var
Kimsenin bilmediği
Ve kapısında taştan duvarlar
ne zaman ki beni düşünürsün.
Depremler olur yıkılır tüm duvarlar.

Avuçlarıma bak ve anla
Senin varlığınla terlemek istediklerini.
Ve dudaklarıma bak sonra,
Hiç öpmediğin öpemeyeceğin hayallerle kuruduğunda.
Ne avuçlarıma bakacaksın
Ne dudaklarıma
Ne yazık yüzü bedeni olmayan bir aşkı satırlarda bırakacağız.


Unuttun beni
Biliyorum unuttun,
Yine sevdalara dalmış olmalısın,
Olsun bir gün, nasılsa bir gün
Anlayacaksın gerçek aşkın tuttuğun ellerde değil de
Benim hüzünlü aşk şiirlerimde olduğunu.
Seni sevmek için acelem yok. Ben bir ömre sığdırdım seni


Acı ve hüzün zaten adım benim.
Daha ne kadar acı çekebilirim?
Zaten uzaktan sevmek sadece niyetim.
Sen kimsin ben kimim boş ver bilinmesin



Hiç bu kadar yanmamıştı
İçimdeki sana ait yüreğim kor akşamlarda
Ve hiç bu kadar gözyaşı dökmemiştim dilsiz duvarlara bakıp
Sen, ben ve imkânsız bir vuslat,
Hiç bu kadar acıtmamıştı canımı.
Söyle, şimdi, şu an, nerdesin?

11,08,2006

Seni severken
Bu aşk
Nereye varacak diye hiç düşünmedim.
Düşünseydim zaten sevemezdim

Bu şiir toplam 545 kez okundu.
19.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı