Attila ilhan

Usturanın Ağzında

üzerimden gökyüzünü almışlar gibi
asfaltların karanlığında boğulmuşum
ufacık oysa hep böyle uçuşurlarmış
karlı ağaçların arasında alfabemdeki
iyimserlikleri bir türlü anlaşılmamış

yıllar var ki serçeleri unutmuşum
kuruş kuruş beni vurmuş öldürmüşler
boşa çıkmış başkaldırmam sarhoşluğum
onlarsa benim için ışık biriktirirlermiş
şafak kapılarında gülüşürlermiş
çocuk zenginlikleri hiç bitmemiş

Bu şiir toplam 652 kez okundu.
22.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı