Aydın YANKAŞ

Yalancı Huzur İçinde Bogazlananlar

Tüm kent yalancı bir huzur içindeyken
Aslında her kes bir birini boğazlarken
Neon ışıklarında sahtekar sanat seyicileri
Kulaklarda o aynı nakaratlar dinlenirken

Yitik ruhumu alkol ve yalan sevdalarla uyuttum
Tüm umutlarım bitti, seni bile unuttum.

Dillendi yalnızlığımın çığlıkları
Öldüremedim ne yaptıysam ruhumun arzuları
Ya ben ona ya o bana esir olacak biliyorum
Biliyorum bu yazdığım en son şiir olacak.

Burnunu karıştıran simitçi
Elleri simsiyah boyacı
Ne mutludurlar hallerinden
Ve nasıl gülebilir bu saatte çingene kız.

Ne enjekte etmişler yaşamlarına gizliden?
Ve Ben nasibimi alamamışım acaba neden?
Yorgun aldığı her nefesten bu bitkin beden
Neden ayrılıp gitmez hala benden

Eski kaşar aşklarda bitirdim çocuksu sevgilerimi
Kusmuk kokan,sidik kokan birahane kapıları gibi
Tiksinti uyandırdım pahalı zambak sevgililerde
Sokakta onurlu, mekanda lağım böceği

Kimi kandırıyorsunuz siz ha kimi?
Yargıcı, bekçiyi, polisi, hakimi
Beni mi? Kendinizi mi?

Bu şiir toplam 686 kez okundu.
19.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı