kağan işçen (kaan_iscen)

Ölümün Kod Adı Yok

Ölümün Kod Adı Yok

üşüdüğümdü martısızlık gözlerinden yoksunluktu
yoktun tabi senin yokluğun demek ölüm krokileri çizmekti
sabahlar aşkı düşünmeye böyle haset
elimde olsa zamana kapkara perdeler çekeceğim
hangi rıhtım şöyle hani eski vapurlu olmalı boyaları dökük
martıları düşüncesiz hani şu aklına her geleni söyleyene ne denirdi
işte öyle
hangi rıhtım diyordum pot kırardı bu kadar yalnızlığıma
her şeyiyle hazır cevap bu aşağılanmışlık

üşüdüğümdü bilmiyorum belki zamansızlık yağmurluğumdu
şu üstümdeki bulut nasıl da şişkin yağmamaya kararlı
bugün her şey şekilsizliğime inat
hiç görmediğim tanımadığım sevgilim İstanbul kadar erotik
bir şiirlerim haberli üstümdeki bu hüzzam şaşkınlığından
bir de kuralsızlığımın işkence gören ölümsüzlüğü

karşı kıyı diye bir şey yok sen yoksun değişkenliğin
suya değsem kirlenir ellerim öyle ki yoksun limitsiz
felsefe yapıyorum en değişik
anayasasız “c” bendsiz “e” şıksız
şehrin ışıkları içime işler
evlere şenlik sesler
çocuk ağlamaları
yağmurluğumu deler geçer

şehirleşmek isterim
birbirine girmiş evleriyle hırçın bir sokak
sonu denize caddeye bakmasa da olur
hiçbir şeyin sonunda sen yoksun
her şeyi seni düşünerek anlamaya çalışsam da
yalnızca ölümün kod adı yok kopyası şifresi
seninle her şey böyle karmaşık
sakinleşen yalnızlığımla seni aldatıyorum
çoğul durumlarımız aşkın ihbarsızlığı olacak
bileceksin
biliyorsun

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


www.antoloji.com

Bu şiir toplam 569 kez okundu.
10.07.2008 17:56:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz