Erdal ARSLAN

BÜLBÜL

Bir bahçede rastladım,garip bülbüle,
Dedim bülbül,aşık mısın sen güle,
Dedi yolcu,sakın söyleme böyle,
Sen benim derdimi hiç çözemezsin.

Dedim bülbül,seni çok mu üzdü gül,
Nerdeee,keşke üzseydi,dedi bülbül,
Sonra dedi yolcu,var biraz da sen üzül,
Sen benim derdimi hiç çözemezsin.

Bülbül dertli,dertli öttü,gül''se üzüldü,
Yaprağından bir damla yaş süzüldü,
O bir damla gözyaşıyla bülbül ezildi,
Dedi yolcu,derdimi çözemezsin.

Bülbül güle dedi,ben neredeyim,
Gül de dedi,dur seni bir seyredeyim,
Ben bülbüle dedim,bırak gideyim,
Dedi,beni bırakıp gidemezsin.

Bilmem ne olacak,bunların hali,
Bülbül öttü,kırıldı gülün dalı,
Eh be bülbül,sen de üzdün Erdal''ı,
Sen kimseyi,üzmeden edemezsin.

Erdal ARSLAN.(28.Şubat.2007-Eskişehir)

Bu şiir toplam 1.336 kez okundu.
26.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı