Cuma Soylu

son görmüş

Son görmüş
Sevmek vardır sevginin örtüsü
Bulduk ca şaşırır insanın kötüsü
Sanki buda ömür törpüsü
Doslara kahır etmiş çeker giderim

Dilrgim sözüne sadık gez
Eller bir ezdi sen bin ez
Sanad saracaklar dört mt bez
Yoksulun bezi sırtında zaten

Yaşa dik ca maden gibi işlendim
İyi ile kötüyle eşlendim
Pişmiş tavuk gibi haşlandım
Paran parça ettı harcadılar beni

Soylu bu bir ömür davası
Asla kesilmez avazı
Yaşamak için vardı hevesi
Sonradan görener beter etiler

Bu şiir toplam 620 kez okundu.
30.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı