Cumali Cumalioğlu

ÖNCE AÇ KALMALISIN!

Doydun sen biliyorum
yıllardır doyurdular seni
vaadleri, söylevleri, rekl^amları burjuvazinin
yere batsın ama, doymazsan sen
ne yere batar
ne de kanatlanıp kaçar!

Doymalısın sen, doymalısın ki
yüreğindeki taş çatlasın
sabır dokunmazsa nasırına
ne sen yürürsün ne de bu asfalt çöker
nasıl yıkılır bu sırça köşk
yürümezsen onbinlerle, yüzbinlerle, milyonlarla...

Önce aç kalmalısın
sonra bir güzel doymalısın vaadlerle, söylevlerle...
sonra açlığı dibinden kazıyıp
gözlerini oymalısın sırtından geçinenlerin
kaldırıp görkemli koltuklarından
l^ayık oldukları yere fırlatmalısın!

Cumali CUMALİOĞLU
6 Kasım 1982

Bu şiir toplam 466 kez okundu.
2.04.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı