HÜSEYİN YÜK

Pranga

Dudakları prangalı gönlü kelepçeli
Yüreği yangın yeri dağınık karmaşık
Özgürlüğünü gümrüğe rehin bırakmış biri
Kapkara bulutlar kaplamış içini

Gözlerinden kan damlıyor yaş yerine
Sözlerin virgülsüz
Üstü açık soba yanan kamyon kasası
Sıcaklığında tenin
Karlarda sevişmiş at gibi nefsin

Gel don nehrinden denizlere soyun
Gemilere demirle
Sevme kimseyi sevme emirle
Çık ıslanmış memelerinle terli ellerinle
Ruhundaki asi gerillayla

Namlunun ucunda geçen hayatınla
Kentime dön...

Hüseyin Yük

Bu şiir toplam 743 kez okundu.
4.04.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı