Ecem AYNA

Bir şamdanlık sevgi

Bir şamdan kolu vicdan azabı
Belki anlatmak istediğin.
Bense bir nebze ışık vursun istiyorum
Duvardaki gölgene.
Burası çok karanlık da...

Elim yetişse,uzatsam çakmağı yak diye
Olmaz! diyorsun,
Sen böyle kalmalısın,orda kal.
Sana kimse dokunmasın.

Öyleyse geç olmadan yak beni,
Yoksa birileri gelip yerimi değiştirecek.
Kendi şamdanlarının herhangi bir kolunda
Yakacaklar sevgimi.
Ve senin o özel kolun,
Kendi karanlığında boğulacak.
Çakmağını al da gel ne olur,
Yoksa yüreğime başkası dokunacak...

İki kollu,bir şamdanlık sevgi...
Her mum kendi kolunda yanar,
Belki biri gözyaşıyla söner
Sebebini kabullenemeden.
Ve defalarca yakıp söndürdüğün
Bir muma imrenerek,
Daha çok tutunur kendi koluna,
Şamdanın öteki koluna sır vermeden,
Yelkovanın geriye akacağı zamanı bekler...

Şimdi bir şamdan koluna asılı sevgin,
Tükenmesin diye söndürdün alevini.
Karanlıkta seçemiyorum seni,ama biliyorum
Hala başındasın iki kollu bir şamdanın.
Kimbilir belki diğer kolunda başka bir aşk yakmışsın.
Onu söndür,beni yak;
Yak da yüzünü göreyim...

Bu şiir toplam 1.007 kez okundu.
15.05.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı