yusuf kenan çetinkaya

KIRLANGIÇLAR GEÇİYOR

Kaldırdım da bir an başımı
Kırlangıçlar geçiyordu
altı üstü gök,
çatladı gözbebeklerim
göreyim derken bakışlarında,
bu kentte yaşadıklarımı
en baştan bir daha.

Başım yüreğimi sorguda
Mahkum edilecek biliyorum
Katilidir
gönlüm ömrümün
katili

Bilmem bu kaçıncı kalkışım
bir acı haberle,
Alaca şafak bölüpte
Henüz seher rüyalarımı.
Açsam telefonu
hayatımın düzü
saracak yokuşlara,
açsam telefonu
taze çiçeklerim kopacak
ve ince bir ses
salacak acıyı
her el tutuşlarıma.

Kırlangıçlar geçiyor
yine içim üşüyor
aylardan ocak
beni böylesi bir günde
bırakıp gitmişti
o sıcaklığı yalan iki kucak

Telaşım,
bir ömürdür aynı telaş,
Aynı kavga
Hep aynı yenik savaş,
asla terk edemeyeceğim
topraklarımın savaşı,
tarihine sahip çıkmak biraz
biraz vicdanına,
yangından kalan
sevgi küllerine biraz .
Yani,
Bilindik bir savaş,
Askerisin
Hayatını borçlu olduklarının,
Ötesi berisi yok işte
Gözlerini yumup
Ateşe atladığın bir savaş.

Başım yüreğimi sorguda
İnfazı yakın biliyorum
Vurgunudur gönlüm ömrümün
Vurgunu

Artık bil anne
Kızılcık şerbeti değil
Tükürdüğüm kan,
Dişimle dudağımı kanattığımdan.
Artık gör baba
Tüm yazdıklarım
Ezik bir çocuğun yüreği
Yenik bir çocuğun,
Ne olsaydı içim
Susuz toprakların sütlivanı,
Ne dizelerim bunca zehir zıkkım,
İstemezdim şair olmak,
Ne sizsiz olsaydım
Ne sayfalarca yazım,
Ben bu yalan dünya da
Ülkemin başkentin de
Ondördüm de
kalmasaydım böyle
birbaşıma,
böyle
birbaşıma,
yarım

Kırlangıçlar geçiyor
yırtıp göğsünü bulutların,
Kimbilir bu kaçıncı geçişi
Dalgın sularından başımın,
Avare hayallerim
Delikanlı düşlerim,
Gidişlerim
Dönüşlerim,
Biliyorum hiç bitmeyecek
Bu iç çekişlerim

Bu şiir toplam 694 kez okundu.
18.05.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı