İbrahim Coşar (cosari)

Hey Gidi Günler Hey --okul yıllarım--

İlkokula başladım sene dokuz yüz altmış
Bir kara önlük giydim, bir kolalı yakalık
Kimisi beyaz bezden, kimin çevresi nakış
İlk kez iskarpin giydim, sevinçle bastım çığlık

Elimde Atatürk’ün resmi olan Alfabe
Ali uyu yat oldu bana ilk öğretilen
Memleketin dört yanı savaş sonu harabe
Türk öğün çalış güven bu yoldur gösterilen

Erkeklerin elinde Tommiks, teksas kitabı
Kızların ellerinde uzunca fotoroman
Aileden öğrendik örfleri ve adabı
Sokak oyunlarıyla böylece geçti zaman

Radyoda kaçırmazdım arkası yarınları
Orhan BORAN Yuki’si her akşam konuk bize
Mısır kurutmak için yakardık fırınları
Tütünleri dizerdik çoluk çocuk diz dize

Yüksek sesle açılır radyolar her bir yanda
Yürekleri yakardı SESİGÜZEL’den türkü
Şükran AY’dan şarkılar yükselirken bir anda
Kimler sevmiyordu ki Bedia AKARTÜRK’ ü

Mahalle arasında yazlık sinemalar var
Kiminde Göksel ARSOY, Kiminde Ayhan IŞIK
Bir gün yabancı film bir gün Türk filmi oynar
Aktör Clark Gable’ye bütün kadınlar âşık

Radyodan ajansları dinliyorlar pür dikkat
Sonrasında başlardı hararetli atışma
Kimi siyasetçidir, kimileri avukat
Menderes, İnönü’yle devam eder tartışma

Üç idam gerçekleşti gerginlik bitti birden
Kimileri aklandı kimine bindi suçlar
Yeni seçimle meclis tertemiz oldu kirden
Baskıyla susturuldu demokrasi de güçler

Hayat normale döndü herkes kendi derdinde
Yaşam güç bela yürür yoksulluk diz boyunda
Aynı tas aynı hamam halk devletin nezdinde
Sadece oyuncular değişmişti oyunda

Altmış sekiz kuşağı bu çağlarda yetişti
Sokaklara döküldü emperyalizme karşı
Bütün dünyaya doğru şahlanan prestijdi
Demokrasiye karşı pes etti oligarşi

03.08.2008/Samsun

Bu şiir toplam 604 kez okundu.
3.08.2008 10:14:21

• Yorumlar
• Yorum Yaz