Gürkan Karanfil

SİNEM

Sığınırdım gözlerinin nemli akına seni düşündüğüm anılarımda
Yalçın dağlarda ulaşılmaz diyarlarda arardım bahar gözlerini
Mayınlar döşenmiş yollarda yürüyor buldum ayaklarımı
Sana doğru koşarken önümdeki taşa takılıp düşerken çaresizliğimde



İşte bu yüzden özlemleri bekliyorum korkaklığında
Yalnızlık labirentlerinde kaybolup duruyorum
Bir ışık arıyorum senin gözlerini ararken o labirentin çıkmazlığında
Haykırıyorum son soluğumla güzel bir kızın anılarını

Neden diye sorulan sorulara cevabım sen oluyordun
Kalbimin içindeki kırılgan bardaklarında
İçine doldurduğum şarabın arzusunda
Ne zaman şerefine desem bardak kırılıyordu

Esen rüzgârlara bırakırdım mürekkebimle kirlettiğim beyaz sayfaları
Söyleyemiyorum senin güzelliğini, imkânsızlığını, o dakikalarda
Söyleyemiyorum bendeki senin ne kadar tutsak olduğunu
Kalbimin içindeki volkan oluyordun seni her düşündüğümde


Mevsimsiz kar oluyordun sevdiğinin gönlünde
Haydi, koş alabildiğince uzak diyarlara sevdiğinin yanına
Aşk ne sıcak ekmek ne bir ezgiydi anılarda
Ulaşılması imkânsız bir rüyaydı masmavi bulutlarda

Bu şiir toplam 557 kez okundu.
31.05.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı