büşra AKGÜN (ömrüm)

SENSİZLİĞİMDE..

dün gece çaresizliğin ölümden bile acı koyduğunu anladım
gecenin karanlığında ölümün soğuk nefesini hissettim
bütün dostlarım derin uykuya dalmışken,
ben ölümü çare olarak görüp sensizliğime daldım.
hadi çık gel demeni bekledim,
bu diyarlardan göçüp gitmek,
tertemiz ve saf sevdamı uzaklarda cook uzaklarda yaşamak istedim
dün gece ölmek istedim ama gel gör ki sevdiğim
ölüm bile seninle güzel
yapamadım yapamadım yapmamalıydım...
tüfeğime sarılıp bu geceyıde sabah ettim
tüfeğimde bile senin sıcaklığın yatıyodu
ben ise yapamadımmm...
bi umuttu beni hayata bağlayan
sendin sevdiğim benim yaşama nedenim olan
belki dedim kendi kendime
gün gelir anlarlar bendeki bu sevdayı
bende ki bu çaresizlği...
şuan yeni doğmuş gibiyim
sabaha kadar kaç kere öldüm öldüm dirildimde
kimseler sormadı halimi vaktimi
bense sabaha kadar duvarlara döktüm içimi
şu kahpe dunyada beni en iyi anlayan
agladıgımda senın hayalini gözümün önüne getiren
çaresizliğimde hep yanımda olan bi duvardı sadece...
o kadar acıya katlandım be sevdiğim ama bu en acı koyanı oldu...
inan bana bitanem en çok bu koydu bana...
derdimi anlatmaya çalıştım,sevdiğimi haykırdım
ama bana gülüp geçtiler
bunu gördüğümde herseyın kahpe bı yalandan ıbaret oldugunu anladım
ve çareyi jiletlerde aradım
ve çareyi bi köşesine adını kazıdığım tüfeğimde aradım
dün gece sevdiğim sessiz sedasız bu lanet yerden
bır daha gerı donememek üzere kurtulmak istedim,
ne kadar sevmişim ki ölümü bile sensiz yapamadım
hayalin, güzel gözlerin,o tebessümün bi an bile
gözümün önünden ayrılmadı ve bende senden ayrılamadım
kopamadım şu zalim dünyadan
çaresizlik her ne kadar beni ölüme goturse bile
yınede vazgeçmicem senden,sevdamdan,
yuregımdekı bu acılarla bırlıkte sana daha cok bağlandım
ben sana ömrüm dedimm
ugrunda ömrümü de harcarım sensizliğin yolunda
ne dıyım sevdıgım benı bu hale getırenler utansın
ALLAH ımdan tek dılegım bana mutlulugu yaşattırmayanlara
gülmeyi bir defa nasip etsın
oda onların o çaresızlık içine düştüklerinde
kimsenin degıl sadece benım yanlarında olduğumu
gördüklerinde nasip olsun
ancak o zaman anlarlar çaresizliği
ancak o zaman hissederler ölümün o saguk nefesini
çivisi çıkmış şu garip dunyada benım düştüğüm durumlara
düşseler bile bitanem
benden iyi hiç kımse anlayamaz
çunku onlar ölümüne sevdayı hiç yaşamamışlar
bunu ben yaşadım en ıyı ben anlarımm
seni düşünerek bı defa bıle ölemezken ben
sensizliği düşünüp bin defa öldüm öldüm dirildim ben
butun bunları çeken bilır
butun bunları ölümüne seven bılır
butun bunları bır tek ben bılırım...bır tek ben...

Bu şiir toplam 556 kez okundu.
18.05.2007 09:44:25

• Yorumlar
• Yorum Yaz