Gürkan Karanfil

BENİM İÇİN NURSUN

Can sıkıntısından dilim kaleme vurdu yine
Bir çığlığın doğuşu gibi yıkılan hayatımda
Verilen her şeye, istemiyorum dediğim anlarımda
Zorlu bir savaşın gazisi gibi bekliyorum anılarımda


Ola ki ne zaman onu görsem içimi alır bir mutluk
Çünkü o bir nurdu, umuttu, gözyaşıydı, gülümsemeydi
Acımasız dünyanın yalanlarına yenik düştüğümde
Sonra bir uçurumlar kalıyor önümde bakamıyorum önüme


Her şey sanki bir oyun ve biz bu oyun hangi sahnesindeydik
Dipsiz kuyularda çektiğim kovanın içindeki su gibisin benim için
Çok saf bu o kadarda vazgeçilmezsin çünkü sen nursun umutsun
Şu mevsimsiz doğan güneşin sıcaklığında, aydınlığında


Mavi olmayan bir gülüşsün benim rüyalarımın içinde
Gitme diyorum gitme her uyandığımda rüyamdan
Sonra bir umutlar kalıyor bir de yıkımlar verilen her şeyin
Geri alındığını görüyorum sonramı ben yine yalnızım



TARİH : 02.07.07
SAAT /01:06
YAZAN:GÜRKAN KARANFİL

Bu şiir toplam 741 kez okundu.
3.07.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı