Kerem GÜLSOY (keremcem)

ben artık eski ben değilim

hatırlar mısın her sabah beni görünce
kızıyordun bütün gününü mahvattim diye
beni gördüğünde günün mahvolduğunu bir türlü anlatmadın
bende bilmiyorum
hatırlar mısın bazende konuşmak isterdim seninle
ama sen ne diyeceksen çabuk de işim var derdin
işte işte o kelimerin hep beynimi zonkluyor
zonklanışının her seferinde kalbim dağları yırtarcasını
paramparça oluyor
ve gözlerimden gözyaşı yerinde kan akıyor
bedenimi keskin bir titreyiş vuruyor
ve ardından
dağlara prangalattığın ayağım datakat kalmıyor
ve serpiliyorum yerlere düpedüz
ve birilerinin bana bir damla su getirmesini bekliyorum
ama ne çare senden başka kimi sevdim ki
her sevmemde bir tarafımı kaybettim
önce yüreğim sonra gözlerim sonra gücüm derken
ruhumuda aldın
ve beni ruhsuz bir bedenle bıraktın
bedenimi hiç sevmedin herhalde
ama asıl seni seven bedenimdi
anlayamadın bir türlü anlayamadın
yüreğimi aldın gözlerimi aldın gücümü aldın
ama bedenim hep seni sevdi
bedenim bir türlü
ne yüreğimi ne gözlerimi ne de gücümü özledi
yalnızca seni özledi yalnızca seni
ama sen sen peki ne yaptın
her zaman işim var bütün günümü mahvettin diyordun
ve yüreğiimi kırıp gözlerimden kan getiriyordun
ve bir türlü özlemiyordun
özlemeni beklemiyorum artık
merak etme artık acilen işin çıkmaz
ve de artık bütün gününü mahvetmem
çünkü ben artık değiştim
hatırlar mısın
güzelliğinle yüreğime pranga vurdun ya
işte ben o prangayı da söktüm yüreğimden
bir daha takamayacaksın herhalde
çünkü ben artık eski ben değilim

KEREM GÜLSOY 08.08.2008
atina/YUNANİSTAN

Bu şiir toplam 679 kez okundu.
12.08.2008 16:34:51

• Yorumlar
• Yorum Yaz