Buket karabulut

( DÜZ YAZI) bunu paylasmak istedim adi yok

insan bazen ne yaptigini yada bu dunyadan neler istedigini bilmiyo.karma karisik bir dunya icinde herkez kayboluyo.insan bazen neden dunyaya geldim der.ama o an o kelimeyi neden ve hangi amacla soyledigini bile bilmez.aslinda tek o anki ruh hali icinde soledigini sanar ama bu hayattaki tum yasadiklarinin birikimidir.iste o insan o an onu anlayamaz ama bu hayata hep itiraz eder,kin guder ve nefret kusar.iste tum bunlarin birikimi olarakta bu hayata hukmeder.bu sadece kendini avutma gostergesidir bu dunyaya.sonra arkasina donup baktiginda aslinda elinden hic birsey gelmedigini anlar.iste o an anlar aslinda herseyin bos oldugunu.sonra bos bos bakar etrafina ve insanlara.yine anlam veremez ve yine karisir butun dunyasi.iste sirf bu yuzden sade ve sadece hayati oluruna kendimizide kendi halimize birakmamiz gerekir.bazende cekelip bir kenara tek basimiza bazi seyleri cozmeye ve hayatin bize ne anlattigini anlamamiz gerekir.yeri geldigindede aglamamiz.inaninki bana bu dunya icin doktugumuz gozyaslari bazen kendimizi ve dunyanin gerceklerini anlamamizi saglar.sunuda asla unutmayin aglamak her zaman kendimize gelmemizi ve guclenmemizi saglar...

Bu şiir toplam 904 kez okundu.
10.07.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı