nurcan macit (nurcan)

İHTİYAR OLDUN

İhtiyar oldun ihtiyar oldun!
Üşüdün sen çöle döndün
Yüreğin hüzün dolu
Duman sardı yaşamını
Oy görmez oldu gözler

İhtiyar oldun ihtiyar oldun!
Yüzün çoktu saçların beyaz
O keskin o şahin gözler
O mercan dişlerin nerde?
Yorgun beden yorgun ömrün
Sararmış,solmuş benzin

İhtiyar oldun ihtiyar oldun
Şakırdayan o dilin
Suskun ve şimdi lal
Kulakların ağırlaştı
Yaşın seksen belki doksan
Boyun kısalıp cüce oldun

İhtiyar oldun ihtiyar oldun!
Dizinde derman,elinde takat
Gözlerinde fer
Kalmadı ölem baba
Her gün geçip aştığın o eşikler
Şimdi birer zalim
Birer koca uçurum
Duvarda asılı bir keratan
Bir de bastonun var

İhtiyar oldun ihtiyar oldun.
Sen ki yıldırım senki bir şimşek
Bir kartal çevikliğiyle
Hep yürüdün boydan boya
Baştan başa ülkemizi
Kağızman,Iğdır,Göle
Eleşkirt, Muş,Van’ı
Diyar,diyar Kürt illerini
Yorgunluk nedir bilmezdin asla
Gurbeti,derdi pekçok çektin
Mahpushaneleri,mekán ettin

Kelepçeler kırdın,
Kelepçeler söktün
Trenlerde atlayıp firar ettin
Çok kaçak gezdin,
Devlete,kurumlara,askere,polise
Hakim ve savcılara korku verdin
Kalemler kırıldı senin için
Karar okudu nice hakimler
Nice badireler yırtın sen baba

Boşu doluya,doluyu boşa boşaltın
Çok gezdin çok dolaştın beyhude
Bazen hukuk,adalet demedin.
Bazen gözü kara biri oldun
Hep o bildiklerini okudun yine
Bazen değer verdiğini görmedin
Bazern görmediğine değer verdin
Yürekler kırdın,yürekler yaptın
Bazen duygusal oldun ağladın
Bazen taş yürekli oldun
Dövdün ve sövdün
Ama feleği hiç muhatap almadın
Şimdi üzülerek uzatıyorsun
Ellerini birileri tutsunlar diye
Oturuyorsun saatlerce kalkamıyorsun
O sandalyede bilmem nediye
Acıların mı var baba?

Üşüyorsun dizlerin titriyor
Hep kuşkulusun yaşama
Yürüken düşersin diye
Adımlarını gıdım,gıdım
Atılması zor,seni çekmiyorlar gayri
Artık o hain dizler bitap.
Dost yok,kardeş yok yanında
Evlat yok yanını başında
Kala kaldın bir el kızına
Onada kızgınsın
Ve mutaçsın hep

Sen yalnızlığınla baş başa
Benise gecelerimle,
Ağlamalarımla
Yüreğim yaralı,yüreğim kaygılı
Dost bildiklerin,ekmek verdiklerin
Onlarda artık şimdi yok yanında

Şimdi kör olası parkison denilen
Hastalık seninle
Sen o hastalığın pençesinde
Koca bedeninle,ağırlaşan cüsenle
Karnında büyük bir kitle
O arsız ur o ıstırap seninle
Gece,gündüz uyku yok sana
Zaman durmuş,sen zamana küs
Ah ben olaydım ben olaydım
Doktorun Lokman hekimin ben
Baba canım yaşlı babam
Ya da ben dermanın olaydım

Azrail geldiğinde,yanında ben olayım
Ben kafa tutayım ona asice ve asaletçe
Yada senin ihtiyarlığın hatırına
Yerine ben can vereyim baba


MEHMET ÇOBANOĞLU
05.11.2OO6
YİLDİRİM

Bu şiir toplam 660 kez okundu.
14.08.2008 00:34:18

• Yorumlar
• Yorum Yaz