Zülfikar Yapar Kaleli

Yükümü Almışım!

Pervanesi kırık, dümeni bozuk
Yükümü almışım okyanustayım.
Gelene eyvallah, gidene yazık
Ben ben de eridim, halsiz, hastayım.

Zerresi hoşuma gitmez demedim
Nesnede alamet saklı muhakkak
Hamaset, hasiyet bitmez demedim
Sırrın körfezinde canlar var ak ak

Neden bunca elem, niye bunca naz
Naçarım, halimi sorma birtanem.
Bu sitemli bakış, gönülsüz niyaz.
Bu aciz kulunu yorma birtanem.

Gönül var okyanus, duygu var sırlı
Saygı var samimi durmayı bilmez
Diller var dikenli, düşünce kirli
İnsan var, insana varmayı bilmez!

Anlatmaya yetmez, bu kelam noksan
Elbette, gayrette mürüvvet beştir
Samimiyse sevgi, değilse yeksan
Hak yanında insan kudrete eştir

Hayallerim beni boşluğa iter
Arzularım döver, umut baç ister
Ateşim olmasın akıttığım ter
Yarabbi yanıltma, doğruyu göster

Zülfikar Yapar Kaleli

Bu şiir toplam 536 kez okundu.
31.07.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı