Zülfikar Yapar Kaleli

Düşe Dönmüşsün (Ağıt)

-----------Arkadaşım Necmi ÜLKER''e--
Be muhannet sana nasıl kızmayım
Üç ay git, üç gün gel, boşa dönmüşsün..
Bir uzun hikâye nasıl yazmayım
Ağustos ayında kışa dönmüşsün..

Ala sözüm buram buram ter içen
Bir ömür gözümde bir anda geçen
Her mevsim iklimden iklime göçen
Katarda yaralı kuşa dönmüşsün...

Güneş nasiplensin yay ışığında
Günün varlığını duy ışığında
Gölgene gizlendin ay ışığında
Şu sessiz yazısız taşa dönmüşsün...

Sen gittin son gelen emre uyarak
Bizi burda boynu bükük koyarak
Bu nasıl dünyadır gün gün sayarak
İlk geldiğin yere, başa dönmüşsün...

Ten içinde kir saklıdır görülmez
Sır içinde sır saklıdır görülmez
Şu sinemde er saklıdır görülmez
Bre! Deli Dumrul tuşa dönmüşsün...

Boş zamanın, hoş mekânın velisi
Şu acı yılların hasret ölüsü
Erken göçtün, Ülkerler''in delisi
Gözdeki bir damla yaşa dönmüşsün...
Tamam kırk dört yıllık düşe dönmüşsün.!
1997

Zülfikar Yapar Kaleli

Bu şiir toplam 738 kez okundu.
31.07.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı