Zülfikar Yapar Kaleli

Gül...

Muhabbetin mekânını hâl eyle
Bahçesi gül, bostanı gül, barı gül
Bir nazar et, gönülleri gül eyle
Yıldızı gül, güneşi gül, karı gül

Sevda çeken gönüllerde sızı var
Bizi bizden iyi bilen yazı var
Kırk yaylada onun ayak izi var
Çiçeği gül, peteği gül, arı gül.

Ozanda bir heves sözü methiye
Gün doğmasın, üzülürsün ne diye
Tomar tomar topla, yolla hediye
Gül içinde deste başı sarı gül

Haramsız, nizasız yapılan işin
Ve aşkın diyeti ödenmiş peşin
Allah Allah diye döktüğü yaşın
Işıl ışıl gözlerdeki feri gül

Hünkârdaki gizli sırra erince
Nazlı nazlı desteleyip derince
Bin naz ile beklenene verince
Uzatılan her yarenin yârı gül.

Bu günden yarına saklansın diye
Gönderilen dosttan dosta hediye
Bir bakışta Ummanlardan öteye
Yarenlerin gönderdiği varı gül

Biri var ki melanetten sıyrılmaz
Biri var ki diğerinden kayrılmaz
Üç mekânda üç gönül var ayrılmaz
Biri elif, birisi lâm, biri gül.

Bu bahçede türlü çiçek açılır
Selam ile etrafa gül saçılır
Burda riya ile kinden kaçılır
Etrafı gül, ileri gül, geri gül

Mihnet etmem asla dünya varına
Bohçalayıp koymam kalsın yarına
Mevlüt ile salın dost diyarına
İhsanının makbul olan körü gül
Zülfikar Yapar Kaleli

Bu şiir toplam 753 kez okundu.
31.07.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı