Süleyman Uzun

diyemedim

DOĞDUĞUM KÖYÜME VARDIM BİR NİSAN GÜNÜNDE
BAHÇEN DE EKTİĞİN TOHUMLAR ÇİMEN OLMUŞ
DİKTİĞİN AĞAÇLAR ÇİÇEĞE DURMUŞ
HEPSİ BİRDEN SENİ SORDU...
BEN ÖLDÜ DİYEMEDİM.
KAPINDA KİLİT SENİ SORDU
İÇERİ GİRDİM SANKİ HAYAT DURDU
KARŞIMDA HAYALİN HOŞGELDİN OĞLUM DİYORDU
ELİNE UZANIP ÖPMEK İSTEDİM
ELLERİM HEP BOŞLUĞA GİDİYORDU...
ODANA GİRDİM ASKIDA CEKETİN DURUYORDU
SON BİR HATIRA DEDİM ELİMİ CEBİNE ATTIM
BİR CEVİZ İLE MENDİLİN DURUYORDU
KOKLADIM..HALA SEN KOKUYORDU.SORDU
SENİ BİRDAHA GİYEMEZ DİYEMEDİM...
BARDAĞINDA YARIM BIRAKTIĞIN ÇAY SENİ SORDU
SOĞUDUM.HANİ BENİ İÇMİYECEKMİ?DİYE SORDU
ÇOKMU UZAKTA GEÇMİ GELİR DİYORDU
GÖZYAŞLARIM BARDAĞI DOLDURDU
O ÖLDÜ DİYEMEDİM...
PAZAR YERİNDE RASTLADIM ESKİ BİR DOSTA
HAL-HATIR HOŞ-BEŞ EDİYORDU
BABAN NERDE?NASIL DİYE SORDU
YUTKUNDUM!!!GÖZLERİM DOLDU
O ÖLDÜ DİYEMEDİM...
ÇATIDA SERÇELER CIVIL CIVIL ÖTÜYORDU
TOPRAK YEŞİL KADİFE HALISINI SERMİŞ BEKLİYORDU
BASTONU KAYIP DÜŞERSE CANI YANMASIN DİYORDU
BEKLEMEYİN BABAM ÖLDÜ...
DİYEMEDİM...DİYEMEDİM...DİYEMEDİM


yalnız kurt dertli

Bu şiir toplam 722 kez okundu.
4.08.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı