Fatih Öztoprak

geçmişin tekrarı gelecek

Yalnız sahillerde bir başıma dalgalara savuruyorum ruhumu...
Güneş ve ben ve deniz ve kumsal...
Hepimiz yalnızız...
Sesler karşılıksız,yalnızlıklar ortak sadece...
Bulutlar bazen güneşin keyfini kaçırsa da
Maviliğin sonsuzluğu dolduruyor tüm afakı alabildiğine...

Ağlamaya geldim bu kumsala ben...
Her umudumun yıkılışında ben hep bu yalnızlık cennetine geldim...
Ne zaman kanatlarım kırılsa burada buldum ilacımı...
Ve her ne gün ömrüm eksildiyse ben bu azgın dalgalara vurdum yüreğimi...
Senin güzelliğin ne zaman aklıma düşse,
Senin o güzel sesin ne zaman yıksa direnişlerimi
Ben hep bu kuytulara saklandım...
Ruhumdan,yüreğimden,aşktan daha da uzağa kaçtım...
Ben bu göklere ağladım...
Sevgilerimin hiç zaferi olmadı...
Ben bu sonsuzlukta kendimi buldum her bir darbede
Asla zaferler kazanamasam da ben bu güzelliğe aktım yenilgimi kabul edip...

Düşünüyorum da,eğer zafer sarhoşu bir aşık olsaydım asla gerçek aşkı tanıyamazdım...
Şarkılar bomboş olurdu...
Gözlerimden bir damlacık bile akamadan göz pınarlarım kururdu...
Deryalara karışmasaydım eğer kalabalık olurdum,kendimi unuturdum...
Beni benim içime saklayan Allah''ım!
Ben iyi ki yenildim hep...
Yoksa,bu hayatın kıymetini nasıl bilirdim!?
Ya hala hayatına mana yükleyemeyenler?
Ben onlardan biri olmak istemiyorum...
Anlatılanlardan ötede anlatılmayanlarım ben...
Biliyorum...
Bu hayat bana en güzel hediye...

Zoraki varolmak,mecburi yaşamaya çalışmak...
Uzak kalmalı yaşamdan başkası...
Ve şimdiyi yaşamalıyım...
Geçmişin tekrarı bir gelecek yaşamaktansa!

Bu şiir toplam 533 kez okundu.
10.08.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı