Gürkan Karanfil

SÖYLEYEMEDİKLERİM

Sana söyleyemediğim sevgimi, hasretimi, umutlarımı
Söylemediğim suskun korkaklığımı,
Kısa pantolonlu delikanlılığımı



Sonra okşuyorum saçlarını ılık bir rüzgârda
Sonra da uzaktan güzel bir karanfil kokusu geliyor burnuma
Sonra uçurumlar kalıyor yalnızlığımda
Verilen tüm sevinçler üzüntüye dönüşüyor
Ve ben gözyaşlarıma yenik düşüyorum
Beyaz odamın boşluğunda



Biliyorum bir şey var aramızda söylenemeyen
Adını koymaya korktuğumuz, utandığımız
İşte öle bir gecede giriverdin beyaz odama
Yüzende oluşan çırıl çıplak bir gülümsemeyle
Yüzündeki gülümsemeye inat gözlerin hüznü gösteriyordu
Karanlığın seviştiği gecelerde el ele dolaşırken



Gitme diyorum gitme arkandan bakarken uzun uzun
Bir çığlığın doğuşunda geldin, sessizliğinde gittin
Arakanı duvar yaparak yalnız bıraktın gecelerde beni

Bu şiir toplam 420 kez okundu.
8.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı