ABDUSSAMED POLAT (asp_)

pervan yüreğim

Dem tutmuş, hazan olmuş, pervan yüreğim yüreğin ateşine...
Senden gayrı ışık bilmez senden ayrı gün saymaz...
Bilir ateşinde yanacağını bir gün. oda bugün!!! Ve yoklar düşlediği ateşi yüreğinin...
Kararmış sevdasıyla, kabuk bağlamış yaralarıyla,
İncinmiş kalp ağrılarıyla ve üzüntüsüyle, yorgunluğuyla, bunca yılın bıkkınlığıyla
Atıverir içine ateşin yüreğindeki kor alevlerine yüreğim...
İlk, umutları başlar tutuşmaya, acı vererek yanar,
Yavaş yavaş, hissettirerek bütün umut varlıklarımı… Yakar yüreğimi yüreğin...
O ara düşünür... aceba der..! aceba gözyaşlarımla bu ateşi söndürebilir miyim..?
Ayrılık tohumlarını söküp sevda eksem aşk eksem yetişir mi bu yürekte...
Ama umutlar yanmıştır artık hayaller çıkıvermiş saklandıkları umutların arkasından,
Başlamış onlarda yanmaya tutuşmaya ayrılık ateşinin alev alev damlayan gözyaşlarında...
Ve tutuşur bütün yürek ne çare...
Acısını hissettirmemek için, Gülümser yüreğim yüreğine...
Ve sevdiğini söyler son çırpınışında bile...
Gamsız bir yüreğin yok yere yaktığı ayrılık ateşinde,
Sebepsiz eriyen umutlarla,
Çaresiz yanan hayallerle,
Kırık dökük sevdalı sözleriyle
Seslenir yine yüreğim yüreğine seviyorum diye,
bi de...! Bir türlü kıyamayıp yüreğine kondurmaya,
Avucunda yıllardır sakladığı öpücüğü üfleyiverir ihanet kokan dumanların arasından sessizce...
Al işte yüreğim yüreğinde... Ha ölü ha diri...

AŞK YÜREK İSTER... SEVGİ YÜREK İSTER...
UĞRUNDA YANABİLECEĞİ BİR YÜREKSE EĞER...
O YÜREĞİN ATEŞİNDE YANMAYA DEĞER...

asp...

Bu şiir toplam 746 kez okundu.
29.08.2008 16:15:39

• Yorumlar
• Yorum Yaz