Gürkan Karanfil

ÖZLÜYORUM

Özlüyorum yüreklere yağan beyaz tanelerini
Savurken umutları beyazlığın tamda kalbine
İşte o zaman yüreğime kar düşer her gece
Sürgün olur kelepçeli ellerim senin zindanlarında

Zambaklar görünürdü o zindanın küçük penceresinde
Ve ben sana dair mektuplar yolluyordum
Görünmeyen mürekkeple yazdığım pembe sayfalarda
Gök bulutları kıskanırdı sana dair yazdıklarımı

Geriye her baktığımda acının rengini görürüm
Siyahın matemini umuda nasıl işlendiğini
Bir ara gözlerimi bir kapasam senin gözlerinle
Güne gülümseyen çiçekleri görürüm

Eski bir anıydı beklide yaşadıklarım hayal ettiklerim
Günün ilk ışığıydı belki de sana gülümseyen güneş
Siyaha boyanan teninin omzuna attığın saçının
O güzel gülümseyen aydın yüzüydü beklide geride kalan

Bu şiir toplam 434 kez okundu.
8.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı