Gülşah Badekıl

,,,ADINI ANARKEN FARK ETTİM,,,

Bana seni anlat dediler,
Yapamadım, anlatamadım…
Kelimeler yasaklandı sanki seni anlatmaya,
Ya da sen hep yasaktın bana,
Uzaktın…

Bana seni anlat dediler,
Konuşamadım…
Seni anmak,adını söylemek bu kadar acı veriyormuş,
Yıkıp yıpratıyormuş…

Ben derken aslında senmişsin tüm benliğim,
Adını anarken fark ettim…

Sesimdeki ürkek titreyişin tınısını,
İçimdeki bitmek bilmeyen bu savaş,
Neydi,neydi beni bu kadar sana bağlayan…
Neydi beni kendine sürükleyen aciz sesler…

Ki zira onlar suskundu,
Sana esir mahkum misali hiç susmayan.yorulmayan,
Sana olan öfkem miydi…?
Yoksa her şey yalnızlığımdan mı ibaretti…

Adını anarken fark ettim,
Senmişsin tüm sırları içimde saklayan sessiz haykırışlar,
Sonu gelmeyen esaret…

Adını anarken fark ettim,
Sen hala içimdekisin,sevdiğimsin,
Ve gözlerine bakarken fark ettim,
Ben orda yoktum…

Bu şiir toplam 876 kez okundu.
8.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı