hasen cuşa

Rüzgarın Tılsımı

Poyraz, usul usul esmeye başlar

Neden sonra seslenir ruhuma:

’Ben istersem silkelerim seni’ diye.

Ben ise sustum

Sadece sessizliği dinledim

Çünkü biliyordum

İçime çekince yok edeceğimi

Rüzgar denen o illeti Sonunda haykırdım;

Ey! Sessizliği içine gömen rüzgar

Peşinde olduğun uğultu

senden sanadır.

Arama kendini, kendi dışında

Bulamazsın kendini, kaybedersin kendinde

Sonunda öfkelenir

Fırtına olursun

İntikam almak uğruna

Kasırga olursun Olursun;

Ama bir türlü kendin olamazsın

Söküp alırsın beni

Toprak ananın yüreğinden

Ama bağrına basamazsın

Üzülürsün,

Ağır ağır esmeye başlarsın

Başlarsın;

Ama bitiremezsin

İçime çektiğim nefesle beraber

Hortuma dönüşürsün.

Dolanır başın

Etrafı dönüyor sanırsın

Aslında dönen sen olursun.

Bitap düşersin

Artık ağır gelirim sana

Savurursun dört yanımı

Dört bir tarafa.

Ey! Asi rüzgar anla artık

Aradığın bende değil, kendinde

Bende kalan ise sana ait

Kirli bir nefes

Bu şiir toplam 663 kez okundu.
9.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı