murat UYSAL

yaşamaksa adı

sevgine hep aç yaşadım,
belkide beni sevginle hiç doyuramadın.,
doyasıya bakmadın gözlerime,
hissetmedim hiç sevgi dolu bakışlarını,
ellerimi isteyerek tuttunmu
hatırlamıyorum bile,
oysa,senle koskoca iki yıl yaşadım
adı yaşamaksa,
beraberken ayrılığın.,
yüreğimin sana nasıl titrediğini
bir hissedebilseydin,
bir görebilseydin,
kalbimin kapılarının yalnız sana açıldığını,
zemheri soğunda,bahar dolu bakışlarımı
bir anlayabilseydin,
üşüyen ellerimi,
öfke dolu gözlerine inat
masum teninle ısıtabilseydin,
ne olurdu sanki ah bir sevebilseydin
oysa sevgine hep aç yaşadım,
beni anlamanı,bana inanmanı,
geçde olsa yeniden başlamanı
ve birde,
seni seviyorum demeni
çok isterdim biliyormusun.,
ama ben biliyorum
bir sonbahar mevsiminde,
ayrılığın rüzgarına kapılan bir gazel yaprağı gibi kaçışını,
uçsuz bucaksız denizlere açılan
ve birdaha kalkmayacak olan
ayrılık gemisinin üzerinden elveda deyişini,
biliyorum sevmeyişini,
hatırlıyorum bana hiç gülmeyişini,
biliyorum gülüm,
yalan düşler içinde gidişini
ve birdaha,
istesende dönemeyeceğini.,
dedimya gülüm,
sevgine hep aç yaşadım
yaşamaksa adı
beraberken ayrılığın...


sevgiliye...

ekim 2007 İZMİR

Bu şiir toplam 589 kez okundu.
26.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı