süleyman karaca (peerage)

ÖLÜME BİR KALA

Bana birşey dediler dün gece,
inanki dünya durdu o saniye.
Donup kaldım.
Neden dedim kendi kendime,
sabahladım o gece.
Nedense ağlayamadım,
içimi dökemedim gözyaşlarıma,
bedenimi hissedemedim.
aynaya baktım, kimdim ben?
kendimi dahi tanıyamıyordum,
inanmıyordum kimseye,
herkes yalan konuşuyordu,
herşey karanlığa buürünmüştü.
Karanlık sadece aldatıcı bir yolculuktu
beş parasız o yolda yürüyordum,
hayalin oyola düşmüştü.
Tek aydınlığımdın benim.
Üşüyordum titriyordum o sessiz yolculukta.
arıyordum...
Fakat ne aradığımı bilmiyordum!
Yollar tükenmişti artık.
Belkide aradığımı bulmuştum,
bir uçurumun kenarındaydım.
O kadar yol gelmiştim ama,
bir adım zor geliyordu bana,
hayalin bir şerit gibi,
gözümün önünden geçiyordu sanki.
O mutlu günlerin sonunda,
nasıl gelmiştim uçurumun kenarına?
anlamıyorum.
Bir ses gel diyordu artık
bekliyordum,
diğer sesi duymak istiyordum,
senin sesini.
Fakat senden bir ses gelmiyordu.
Gelsede artık bir yararı olmazdı,
geç kalmıştı.
çünkü;
Ölüme bir adım kalmıştı!!

Bu şiir toplam 750 kez okundu.
15.09.2008 23:43:21

• Yorumlar
• Yorum Yaz