ELVAN YILMAZ

BENMİYİM

Ben miyim ben miyim
Uffuklara karşı haykıran
Yalnızım diye bağıran
Ben miyim

Kadere boyun eyen
Hayata küsen
Yalnızlığı kabullenen
Benmiyim

Hayatı hayal kırıklıklarıyla
Dolu olan benmiyim
Hayata hatta kendine küsmüş olan
Benmiyim

Sonu gelmeyen denize
Açılmış bir gemi gibi
Üstünde binlerce insan
Binlerce hüzün acı taşıyan
Benmiyim

Hayatını kendini sevdiklerini
Ve hatta yaşadığını unutan benmiyim
Her an ağlayan benmiyim
Benmiyimmmmmm

Eskiden çok eskiden
Sevinince gözlerinin içi gülen
Mutluluktan uçan
Acının ne olduğunu bilmeden yaşayan

Acıları hüzünleri düşünmeden
Toprağa gömen
Ne olursa olsun gülen
Bir kez olsun ağlamayan
O gözlere ne oldu

Şimdi hep ağlıyor
Kimsse durduramıyor
Bazen ağlamaktan
Gözünde yaş kalmayan
Hayata lanet eden benmiyim

Sevdikleriyle hep gülen
Benmiyim benmi
Hüzünün adını bilmeyen benmiyim
Benmiyim benmi

Bensem çok üzgünüm
Artık değilim
Eskiden hep gülen gözler
Şimdi ağlıyor

Hiç durmaksızın
Yaş gelmesede için için yanıyor
Her kahkahasında ağlayan
Benmiyim benmi

Evet lanet olsun benim
Bakın ben kimim
Ben artık o eski ben değilim
Artık gözlerimden sevinç değil
Hüzün saçıyorum
Ben o eski bendeğilim
Ban yaklaşanıda üzüyorum

İstemedende olsa elimde değil
Artık acıya hüzüne alışan
Bu gözler iflah olmaz
Artık hiç gülmez

Ağlamaya alışan
Gülmeyi unutan bu gözler iflah olmaz
Taki ölene kadar yada
Sevdiklerime kavuşana
Ve bir ömür boyu ayrılmamak
Üzere onlarla yaşmaya başlayana kadar

Lanet olsun bu bu ben değilim
Bu gözler benimdeğil
Sevinçten başka bir şey görmeyen gzler
Şimdi sevinçe mutluluğa hasret

Bu ben değilim ben olamam
Korkuyorum aynaya bakmaya
Aynaya bakıp ağlamaktan
Şişen gözlerimi görmeye korkuyorum
Çok çok korkuyorum

Buyüzden kırdım evdeki her aynıyı
Bana beni hatırlatıyor
Bana ağlayan gözlerimi gösteriyor diye
Kırdım her aynayı

Odama her girişimdde
Tam karşımda bir ayna görmekten
Çokkkkkk korkuyorum
Sabah olupta gözümü açtığımda
Geliyor aklıma har zaman gülen gözlerim

Tutamıyorum durduramıyorum gözlerimi
Artık ben istemesemde ağlamamak için
Gözlerimi bağlasamda
Hep ağlıyor gözlerim
Her gün her an

Yolda yürürken uyurken
Hatta hatta güleken bile ağlıyorlar
Gözlerim istemiyor diyorum
Dinletemiyorum ağlıyor
Gözlerim lanet olsun
Şimside şimdide ağlıyorlar

Taaaaaki o gün gelip
Sevdiklerime kavuşuncaya
Kadar hep ağlıyacaklar
Lanet olsun durdurmak münkün değil
Ya ölene ya gerçekten gülene kadar
Münkün değillllllllll
Hep hep aglayacaklar
Lanet olsunnnnnnnn

Bu şiir toplam 725 kez okundu.
29.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı