Nadir Civan

Annem

Sensiz kaldıktan sonrada seni yaşıyorum
Kah kabrinin başında kah dükkanda
Kimi zamanda yatağımda ağlıyorum
Karanlığın tam ortasında

Nerde anne sözü duysam irkiliyorum
Gözlerim doluyor seni arıyorum
Hani anneler bırakmazdı ya evlatlarını
Hani üzülmemi istemez kıyamazdın ya

Niye bırakıp gittin beni anne niye
Bana son bakışını unutamıyorum
Çaresizcene azrailin pençesinde
Karanlığın ortasında ağlıyorum.

Bu şiir toplam 1.064 kez okundu.
30.09.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı