Adem Köse

sen yokdun..

bir kenarda oturmuş ağlıyor yalnızlığım
sebebsizce susup bakıyorken ufka
yitik cümleler kuruyor aklım benden habersiz
bakarken bir çocuğun yüzüne
masum tebessümlerinde arıyorum mutluluğu
kandırsamda kendimi..
çaresizlik yoldaş oldu bana
alışıla gelmişliklerimin yanında..
sen yoksun ya
ondandır bu isyan bana..

Bu şiir toplam 629 kez okundu.
13.10.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı